ABOUT

Héj daar jij!

Welkom op mijn blog.

Mijn naam is Karleen, Mok Karleen.

Fiere eigenares van Café ou lait. Waarom nu Café ou lait? Er bestaat een hele logische maar diepzinnige verklaring voor. 

Heel lang heb ik het niet geweten, hoe mijn blog zou heten. 

In die tijd had ik de blog tijdelijk tot MokBlog gedoopt. Om de een of andere reden wil ik vaak dat mijn naam in 'iets' van mij voorkomt. Ik vermoed als eerbetoon aan mijn vader maar soit, MokBlog was dus de meest logische naam maar ik vond dat er in de naam niet genoeg persoonlijkheid overkwam.

Na heel lang wikken en wegen werd het dan Café ou lait.

Café ou lait van het is zwart of wit, het is koffie of melk, het is zo of niet zo.
Ik ben een weegschaal van sterrenbeeld & dat is helemaal te herkennen in mijn doen & laten. Ik kan naar de winkel gaan en iets mooi vinden, neem nu een simpele blazer.

Wel de dag van vandaag hangen er 10 stuks van die blazer in mijn kast in alle geuren en kleuren.Ik kan dus volledig achter iets staan en er volledig voor gaan of er helemaal tegen zijn en niets dat mijn mening zal veranderen.

Maar als je dan die zwarte koffie met melk gaat mengen dan krijg je mokka.

Een van mijn zovele bijnamen, mijn achternaam + de 2 eerste letters van mijn voornaam, mijn huidskleur & iets wat ik moet leren, dat het leven niet zwart of wit is maar soms ook grijs, in mijn geval, mokka-kleur dus.
Waarom ik dan ook weer alles met eten moet vergelijken is weer een andere vraag maar weer een simpel antwoord. I love food & drinks. Hihi

Café ou lait is mijn plekje, ik heb heel lang moeten zoeken naar iets waar ik me volledig kan geven & volledig van mezelf is & waar ik volledig mezelf kan zijn.

Het is mijn virtuele wereld, met mijn ongezoute mening, alles wat jullie hier zullen zien heb ik zelf gevoeld, geproeft, getest.

Ik doe dit met hart en ziel & ik ben zo blij dat ik mijn eigen plekje op deze wereld heb gevonden. Al is het dan wel virtueel ..

Tot snel!

Mokje

Een liedje dat mij doet wegdromen over mijn eigen plekje.

Matt Simons - Catch & release

There's a place I go to

Where no one knows me
It's not lonely
It's a necessary thing
It's a place I made up
Find out what I'm made of
The nights are stayed up
Counting stars and fighting sleep

Let it wash over me
Ready to lose my feet
Take me on to the place where one reviews life's mistery
Steady on down the line
Lose every sense of time
Take it all in and wake up that small part of me
Day to day I'm blind to see
And find how far
To go

Everybody got their reason
Everybody got their way
We're just catching and releasing
What builds up throughout the day

It gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
And remember how to love

There's a place I'm going
No one knows me
If I breathe real slowly
Let it out and let it in
They can be terrifying
To be slowly dying
Also clarifying
The end where we begin

So let it wash over me
I'm ready to lose my feet
Take me on to the place where one reviews life's mistery
Steady on down the line
Lose every sense of time
Take it all in and wake up that small part of me
Day to day I'm blind to see
And find how far
To go

It gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
And remember how to love

And it gets into your body
And it flows right through your blood
We can tell eachother secrets
And remember how to love